Petitie voor financiering onderwijs aan hoogbegaafde kindere

[Oud]

[Joke]

[Robje]

[moimoi]

Ik ben t met je eens Robje!

[Sjantil]

Ik krijg last van plaatsvervangende schaamte en boosheid als ik bepaalde reacties hier lees. Dan denk ik: zijn er leerkrachten die zo denken? Ik heb me de laatste maanden erg verdiept in hoogbegaafdheid. Ik heb veel ervaringen gelezen van ouders van hoogbegaafde kinderen met leerkrachten op hun school. De gevechten die ze aan moeten gaan, het onbegrip op school en de helaas vaak ondoordachte reacties van leerkrachten. In het begin dacht ik dat dit de uitzonderingen waren, maar nu ik bepaalde gedachtegangen ook hier op het forum zie schrik ik daar echt wel van. Ik moet hier toch echt even op reageren, anders heb ik het gevoel dat ik mezelf verloochen.

Allereerst denk ik dat niet vergeten moet worden dat er genoeg hoogbegaafde kinderen zijn die het wél gewoon redden op een basisschool waar adaptief wordt gewerkt. Het gaat hier niet om het gegeven dat alle hoogbegaafde kinderen naar een aparte school moeten. Ik ben het eens met de gedachte dat elk kind op de buurtschool zou moeten kunnen zitten en onderwijs krijgt op zijn of haar eigen niveau. Helaas kan niet elke buurtschool dat geven, is niet elke leerkracht capabel genoeg om kinderen die niet 'gemiddeld' zijn werk op niveau te geven. Voor kinderen die uitvallen naar beneden toe is er in de uiterste gevallen speciaal onderwijs; in veel gevallen is het zowel voor de kinderen als voor de ouders een opluchting. Kinderen die er bovenuit steken worden helaas vaak aan hun lot over gelaten, omdat ze zichzelf wel redden. Wat in veel gevallen ook wel zo lijkt, aangezien ze zich wel aanpassen aan het gemiddelde. Ik bedoel, als kind wil je niet opvallen.

Hoogbegaafde kinderen hebben echter niet alleen een hoog iq; als dat het enige verschil was, dan zou het inderdaad opgelost zijn met extra uitdaging in welke vorm dan ook. De problematiek ligt echter niet alleen in het gebrek aan uitdaging, maar ook aan het gemis van gelijkgestemden en een totaal andere manier van leren. Tel daarbij op dat ze zich sowieso al anders voelen dan hun leeftijdsgenootjes en hun ei niet kwijt kunnen. Ik werk met hoogbegaafde kinderen en zie waar ze binnen het onderwijs tegenaan lopen. In de plusgroepen kan ik ze twee keer per week extra uitdaging geven, maar voor sommige kinderen is dat niet eens genoeg. Zonder de plusgroepen zouden ze er echter helemaal aan onderdoor gaan. En dan werk ik op een school waar al heel veel wordt gedaan aan extra werk en eigen leerlijnen in de groep. De problemen gaan verder dan dat ze zich alleen maar vervelen; ze kunnen erg ongelukkig zijn in de hele situatie. Dat kan zelfs zo erg zijn dat een kind met zelfmoordgedachten rond loopt. Het kind dat ik nu voor ogen heb, is helemaal opgebloeid nu ze sinds een paar maanden op de Leonardo zit. Het is een totaal ander en vrolijk kind geworden en dat is prachtig om te zien. En zo ken ik van dichtbij nog een aantal verhalen. En natuurlijk zijn er ook hoogbegaafde kinderen die wel prima functioneren op een reguliere school. Laat ze dan lekker blijven op die school. Maar in de gevallen dat dat niet zo is, is Leonardo vaak het laatste redmiddel.

En heb je wel eens aan een hoogbegaafde gevraagd hoe het is om op school aan je lot overgelaten te worden en je ei niet kwijt te kunnen? Hoe het is om je werk maar heel langzaam te gaan maken, zodat je daarna niet nog meer van hetzelfde hoeft te doen. Hoe het is om een groot gedeelte van de dag te lezen of achter de computer te zitten, omdat je al je werk al af hebt. Heb je je wel eens afgevraagd hoe het is om elke dag weer opnieuw het gevoel te hebben, dat je anders bent. Dat je je niet begrepen voelt en daarom op een gegeven moment maar niets meer zegt en zelfs gaat denken dat jij dan wel dom zult zijn. Heb je je wel eens afgevraagd hoe het is om wel vrienden te hebben, maar je toch ontzettend eenzaam en onzeker te voelen omdat niemand je lijkt te begrijpen. Weet je hoe het is om elke dag maar weer met buikpijn en/ of hoofdpijn naar school te gaan, omdat je niet weet wat je daar eigenlijk nog te leren hebt. En weet je hoe het voelt om je dus maar aan te gaan passen aan de rest en zo dus eigenlijk jezelf te verloochenen. En dit alles niet alleen op school, maar vaak ook nog daarbuiten. En dit blijft, ook als je volwassen bent.

Pas als je dit zelf hebt ervaren, of je daar goed in in kunt leven, dan zul je begrijpen dat deze discussie totaal overbodig is en dat het voor die kinderen van wezenlijk belang is dat ze niet alleen intellectueel worden uitgedaagd (en op hun manier van leren), maar dat ze ook kinderen om zich heen hebben die net zo zijn als zij. Zodat ze ervaren dat ook zij er mogen zijn en dat ze niet gek zijn. Zodat ze leren omgaan met hun hoogbegaafdheid en door de (h)erkenning vaak ook veel makkelijker om kunnen gaan met leeftijdsgenoten die niet hb zijn.

Helaas (of misschien in dit geval wel ‘gelukkig’) spreek ik uit ervaring. Ik heb het ‘geluk’ gehad dat ik me door aanpassing staande kon houden gedurende mijn schoolloopbaan, maar vraag niet wat het daarna allemaal met me heeft gedaan. Nog steeds heb ik de neiging me aan te passen en ik ben op meerdere punten vastgelopen. Ik had ook het geluk met een klasgenoot (die nu nog steeds mijn beste vriendin is) die in hetzelfde schuitje zat. Daardoor heb ik het gered. Ik heb verder overigens wel een redelijke schooltijd gehad hoor, maar het had allemaal nog veel leuker kunnen zijn als ik beter was begrepen en me minder alleen had gevoeld.

Voorlopig heb ik wel genoeg gezegd en ik denk dat wel duidelijk is geworden hoe ik hierover denk. Ik wil nog één belangrijk ding zeggen nu:

Joke, dank je wel voor jouw reacties in dit topic. Jij begrijpt voor mijn gevoel helemaal hoe het zit en daar ben ik je erg dankbaar voor, uit de grond van mijn hart.

[Joke]

Sjantil, ik vind dat je het prachtig hebt verwoord. Zo had ik het ook graag 'op papier' gekregen, maar dat is me niet gelukt.
Ik ben zelf niet hoogbegaafd en ik realiseer me dat veel mensen zich niet kunnen voorstellen hoe het is om dat te zijn. Ik realiseer me helaas ook dat veel mensen het zich niet willen voorstellen.
De informatie die werd aangeboden op is niet te uitgebreid. Het is eigenlijk nog maar het topje van de ijsberg. Zeker als we de problematiek onder de loep zouden nemen. Schrijnend en hartverscheurend. Ik raad jullie allemaal aan eens een paar verslagen te lezen. Dan praat je niet over spelfouten, maar dan treed je in het geweer om voor deze groep daadwerkelijk 'ondergeschoven kindjes' op te komen.

Er is nog een ding dat hier niet aan de orde is gekomen en helaas maar al te vaak een rol speelt:
Dat je als hoogbegaafde te maken kunt krijgen met 'jaloerse' leerkrachten, die er van doordrongen zijn dat zij maar povertjes afsteken bij wat het kind kan presteren of presteert. Want er zijn grote groepen leerkrachten die niet in staat zijn hoogbegaafde lln. te bieden waar ze eigenlijk behoefte aan hebben. Eerlijk gezegd wordt die groep steeds groter omdat de eisen aan leerkrachten steeds-naar beneden toe-worden bijgesteld. Veel leerkrachten die er (gelukkig) wel wat mee (willen) doen, zouden gek opkijken als ze wisten wat hun lln. daadwerkelijk zouden kunnen presteren als ze voldoende en op de juiste manier zouden worden uitgedaagd.

Jaren geleden is hier op het forum ook eens zo'n discussie gevoerd met een ouder die zelf twee HB-kinderen had, waarvan er één op 11 jarige leeftijd al het liefst het eind aan 't leven had gemaakt.

Ook toen waren de reacties beschamend. De discussie is zelfs van het forum verwijderd.
Het enige dat we toen bereikt hebben is dat er nu iig meer leerkrachten een klein beetje van de problematiek afweten (ik bijvoorbeeld), maar wel heel erg belangrijk: dat er nu wel een plekje is waar de kinderen terecht kunnen, tenminste, als we daar met z'n allen achter gaan staan, want anders is het ook deze keer weer voor niets geweest.
En als we daar niet met elkaar voor knokken zal goed en passend onderwijs in de toekomst voor een bepaalde groep kinderen niet meer haalbaar zijn omdat hun ouder(s) het niet kunnen betalen.
Dat is pas erg. Zijn we weer precies waar we een paar eeuwen geleden waren.

[moimoi]

[quote="Sjantil"]Ik krijg last van plaatsvervangende schaamte en boosheid als ik bepaalde reacties hier lees. Dan denk ik: zijn er leerkrachten die zo denken?

Hoe zou het komen dat de leerkrachten waar jij t over hebt zo denken?

Ik denk dat iedereen zijn eigen "rugzakje" als leerkracht meeneemt.
Iedereen heeft een eigen beeld bij een hoogbegaafde leerling. De 2 hoogbegaafde leerlingen die wij op school hebben, hebben t prima naar hun zin. We zijn heel ver met adaptief onderwijs en ons bestuur heeft voor alle hoogbegaafde leerlingen van de scholen die onder t bestuur vallen, van alles geregeld met de middelbare school.
2x per week worden die kinderen met een bus opgehaald en krijgen ze lessen op de middelbare school. Een cyclus Frans, een cyclus natuurkunde. Gegeven door leerkrachten van het middelbaar onderwijs.
Doordat de leerlingen die tijd dus niet in de klas zijn, hebben ze minder tijd om hun werk af te maken, of je moet het eigenlijk zo zien - hebben ze minder tijd om vervangende extra opdrachten in de klas te doen.

Ik vind dat ons bestuur het goed geregeld heeft.
Ze doen mee aan allerlei subsidie dingen waaruit dit soort dingen bekostigd worden. In de verlengde schooldag kunnen alle en ook deze kinderen kiezen voor sport, gym, muziek, dammen, schaken.


Wat ik hiermee wil zeggen, dit is mijn beeld van de hoogbegaafde leerlingen - blije leerlingen en blije ouders. Die bij ons bestuur blijven, ook al hebben ook wij een Leonardo school in de buurt - andere gemeente.

[miekiemousie]

Ik kan het toch ook niet laten om te reageren. Ik geef toe dat het voor sommige kinderen heel goed kan zijn om naar een andere school te gaan, maar dat er ook scholen zijn die al heel ver zijn. Bij ons in de stichting is er een Leonardoschool gestart. Waar wij als school heel erg bang voor waren, is dat als er eenmaal een school is, er verder weinig meer verdiept wordt op de scholen. Want, je kan toch als HB naar de leonardoschool gaan?
Wij zijn als school al een hele tijd bezig met HB, hebben er ook een projectgroep voor (gehad). De kinderen werken bij ons zoiezo op 3 niveau's, waarbij de kinderen in stoer zeker in de hoge groepen veel inbreng hebben in hun eigen leerlijn. Wat zou je willen en kunnen? Wat kan je al en wat wil je nog leren? HIervoor maken ze de methodetoetsen ook vooruit, waarna ze alleen nog oefenen wat ze fout hebben gedaan. Ook zijn er vele vormen van uitdaging, waar de kinderen mee verder kunnen en worden de kinderen 1x per week uit de klas gehaald om met een leerkracht Spaans te doen. Zo zijn er dus vele manieren van uitdaging, waarbij we merken dat de kinderen EN ouders erg tevreden zijn. Er zijn een paar ouders die bij het komen van de Leonardoschool hier wel gekeken hebben, maar bewust hebben gekozen om te blijven waar ze zijn. Ook is er een gezin wel vertrokken, zonder wrok naar ons als school.

Wat ik wil zeggen, dat ik moimoi heel erg begrijp. Je hebt als leerkracht ook een beeld van Hb-kinderen en wordt hier ook door beinvloed. Je mening over wel of niet speciaal onderwijs voor deze kinderen wordt hierdoor ook beinvloed. Mijn eigen mening is nog niet helemaal gevormd. Vooral omdat ik beide kanten heb gezien. En ja, mijn spelling is ook niet mijn beste kant!

[Anita]

Ik denk dat het goed is dat er verschillende mogelijkheden zijn. Ieder kind heeft nu eenmaal andere behoeften. Net zoals sommige zwakke kinderen beter thuis zijn in het speciaal(basis)onderwijs, en anderen op de gewone basisschool, geldt dit volgens mij ook voor hoogbegaafde leerlingen. Sommigen zullen prima op hun plek zitten in het gewone onderwijs, anderen zullen behoefte hebben aan de omgeving van een Leonardoschool. Ik denk dat het goed is dat ook die mogelijkheid bestaat.

En wat dan het lastige is, is dat het helaas over het algemeen niet en-en is in het onderwijs. Als er extra geld naar de Leonardoscholen gaat zal dit over het algemeen ten koste gaan van andere zaken in het onderwijs. En dat is waar velen in dit topic moeite mee hebben volgens mij.

[Joke]

Inderdaad. Dé oplossing bestaat niet, netzomin als dé hoogbegaafde bestaat.
Maar wat we wel graag willen is dat deze oplossing blijft bestaan en (gedeeltelijk) gefinancierd kan worden, zodat ouders financieel niet (te veel) extra belast worden.
Met alle veranderingen die er aan zitten te komen, zou het best wel eens kunnen betekenen dat het beschikbare geld iets anders verdeeld gaat worden, zonder dat er iemand onder hoeft te lijden.

[Sjantil]

[juf mama]

Het lijkt er soms op dat leerkrachten slimme kinderen verwarren met hoogbegaafde kinderen, waardoor zij het probleem niet zien.

Niet alle zwakke leerlingen zijn zwakbegaafd en niet alle plusleerlingen zijn hoogbegaafd. Intelligenties tussen de 90 en 110 zijn gemiddeld te noemen. IQ's ussen de 80 en 120 zijn in principe te behappen op het reguliere onderwijs. Tussen 70 en 80 en tussen de 120 en 130 wordt al wat lastiger. Voor nog lager (IQ tussen de 50 en 70) zijn er door de overheid betaalde speciale scholen, voor nog hoger (IQ tussen de 130 en 150) niet. Waarom kunnen we als leerkrachten wel toegeven kinderen met een uitzonderlijk laag IQ (tussen de 50 en 70) niet te kunnen bieden wat ze nodig hebben, maar ontkennen we hetzelfde probleem dat wij hebben met kinderen met een uitzonderlijk hoog IQ (130 en meer)? Dan meten we toch met twee maten? Bovendien ben ik het helemaal met Joke eens die aangeeft dat we hier onszelf als maatschappij enorm mee tekort doen.

Verder is eerder al gezegd: de problemen beperken zich ECHT niet tot verveling, was dat maar waar. Kinderen die veel meer kunnen dan anderen gaan vaak twijfelen aan zichzelf. Als de meester zegt dat iets lastig is, maar je snapt niet wat er dan lastig aan is, dan kun je de indruk krijgen het niet goed begrepen te hebben. Als de norm is om een x aantal fouten per proefwerk te hebben, dan kun je je hieraan gaan conformeren (onderpresteren). Extra uitdaging in de vorm van nog meer taal dat je al snapt of sommen die je net zo makkelijk vindt als die uit het boek zijn niet uitdagend. Uitleg die niet aansluit bij jouw manier van leren is niet leerzaam. Om nog maar niet te spreken over het gebrek aan herkenning en aansluiting. Als je altijd het 'lelijke eendje' bent die net nergens bij hoort, dan kun je nooit uitgroeien tot volwaardig zwaan. Is dat wat we willen?

[Kennaf]

Weer even een berichtje van de topicstarter.
Ik vind het goed om te zien dat mijn bericht een discussie heeft opgeleverd. Want mijns inziens levert elke discussie weer nieuwe kennis en ervaring op bij mensen, of zet het in ieder geval mensen aan het denken. De petitie loopt nog en ik wil iedereen die heeft getekend hartelijk danken. Op dit moment zijn er nog te weinig handtekeningen verzameld om er echt iets mee te kunnen doen, maar hij staat nog open, dus...

Als input in deze discussie nog even mijn eigen verhaal. Ik steun deze petitie en heb het bericht geplaatst omdat ik moeder ben van een hoogbegaafde dochter. De ontwikkeling van mijn dochter is altijd al redelijk extreem geweest. Ze liep met 9 maanden los, sprak met 18 maanden in volzinnen en herkende met 24 maanden alle letters van het alfabet. Vlak voor haar derde verjaardag las ze haar eerste woordjes en kon ze met behulp van haar vingertjes sommetjes tot 10 uitrekenen. En nu is ze 4 jaar en leest ongeveer op AVI-6 beheersniveau en leest verder alles wat los en vast zit. Zij heeft dit zichzelf aangeleerd en heeft altijd een enorme drive gehad om dingen die zij interessant vond zichzelf eigen te maken. Schoolse dingen, maar verder wilde ze ook altijd alles weten over zeer uiteenlopende onderwerpen en ze weet dus ook heel veel over bv menselijk lichaam, voedingsstoffen, heelal, dinosaurussen, bloemen, etc.
Het is een heel leuk kind, leuk om te zien en erg sociaal. Pittig maar lief.

Toen zij startte op school viel ze direct op. Gelukkig hadden we een kanjer van een kleuterjuf. Ze is vrij snel versneld naar groep 2, in groep 1 had ze weinig te zoeken. Zowel haar eigen juf als een plusklasjuf gingen met haar aan de slag en boden veel verrijking. Later in het jaar werd ze depressief. Dit is kort door de bocht en zeer kort samengevat. Het meisje was pas 4 maar héél ongelukkig. We zijn met haar naar een psychologe gegaan en daar is zij getest. Ze behaalde de maximal IQ score op de IQ test en uit een andere test bleek dat ze aardig overspannen was en angsten had. Haar gevoel van veiligheid was weg. Om een lang verhaal kort te maken: uiteindelijk is besloten om haar in fases naar groep 3 te versnellen. Ze was toen pas 4,5 jaar. Na een paar weken was ze weer aardig de oude geowrden. Ze lag goed in de groep, had leuke aansluiting en een goede vriendin. Ze werkte met de plusmaterialen (bv zon-serie van VLL) en zat in de plusklas. Toch leek ze tegen het einde van het jaar weer wat ongelukkiger te worden. Ondanks de plustaken en ondanks de buitenschoolse activiteiten (engelse les en schaken waar ze cum laude en foutloos haar diploma voor haalde) en verrijking leek ze weer voor te gaan lopen.

Tja... Wat doe je dan? Mijn dochtter is heel netjes over gegaan naar groep 4. Maar ze heeft weer een voorsprong en het gaat zo snel. De leerkrachten op haar school zijn echt SUPER geweest. Niet dat zij alle wijsheid omtrent HB in pacht hadden, maar wel altijd een luisterend oor en de bereidheid om mee te denken. Heel erg fijn was dat. Maar wat KUN je als leerkracht verder nog doen om zo'n kind te begeleiden? Uiteindelijk als alle verrijking op is kun je nog wel aandacht geven, maar wat haalt het dan nog uit? Uiteindelijk ga je toch weer in de stof versnellen en daadwerkelijk een groep versnellen lijkt dan toch echt wel weer onvermijdelijk te worden. Het is voor een kind echt ook niet leuk om altijd alleen maar individueel te werken als het alle stof die de groep klassikaal krijgt aangeboden al beheerst. Mijn dochter zou op deze manier maximaal 9 jaar (maar wellicht nog jonger, want ze is pas net gestart op school) zijn als ze naar het VO zou gaan. Dat zie ik niet zitten, ik gun haar ook een leuke tijd op het VO. Vanaf het VO gaan ze trouwens ook in niveau's differentiëren (VMBO / HAVO / VWO).

En dus.... Ben ik superblij dat er nu een Leonardo is gestart bij ons in de buurt. Mijn dochter gaat daar komend jaar naartoe en zo zal in ieder geval 1 van de versnellingen ongedaan gemaakt kunnen worden. Ik hoop en verwacht dat ze daar de uitdaging zal vinden die ze zoekt. Ze hoeft niet meer af te remmen, maar mag haar eigen tempo volgen. Ik heb gezien hoe ontzettend ongelukkig een klein meisje van 4 jaar al kan zijn. Ik wil dat niet meer meemaken. Ik hoop dat ze op deze Leonardo gelukkig wordt en heb daar echt wel de 1700 Euro voor over die dat ons gaat kosten. Maar tegelijkertijd vind ik het wel absurd dat ik dat bedrag moet gaan betalen voor een basisbehoefte en recht dat mijn kind heeft.

Groeten,
Kennaf